Solidair, open karakter, verbinding
Maandagmorgen vroeg. Saskia stapt de ambulance in. Er is een lijmplank gevonden met een vogel erop. Het dier is verstrikt geraakt in plakkerige draden en moet zo snel mogelijk naar de vogelopvang. Meteen komt er een volgende melding; een aangereden kat, aan de andere kant van de stad. Saskia en haar collega spoeden zich er naartoe. Ter plekke volgt een volgende oproep. En nog één. En nog één. De meldingen gaan van katten die in tuinen mauwen en sproeien tot zwanen die bij mensen aan de deur staan te tikken. En zo gaat het niet alleen vandaag; de hele zomer is het druk geweest. 'We hebben veel gewonde vogels en katten geholpen. De meldingen bleven maar binnenkomen. Momenteel zijn we met te weinig mensen. Door Corona werken we nu met twee in plaats van vier personen per dienst. Dat is pittig. Maar goed: je doet je ding en je gaat naar de volgende. Je doet wat nodig is.'
Stichting Dierenambulance Purmerend en Omstreken draait op vrijwilligers en Saskia in één van hen. Zeven dagen per week doorkruist ze de stad en dat doet ze al 28 jaar. 'Ik heb het vak geleerd van Pim, mijn man. Hij doet dit al 43 jaar. Dag in, dag uit.' 'Geen één melding is hetzelfde. Dat maakt het zo leuk. Het is nooit saai, nooit.' Soms zitten er exotische dieren tussen: 'vanmorgen hebben we een muurgekko opgehaald, dat is een klein reptiel. Zijn staart liet los toen we hem oppakten. Dat doet zo'n dier om te overleven, maar het was heel bizar om te zien. Dat staartje bleef maar kronkelen!' 'Een keer hebben we hier een alk gehad, een soort kleine pinguïn. Die was meegekomen met een vracht kerstbomen uit IJsland. Zo'n dier is van een beschermde soort, je mag het hier niet loslaten en dus belden we Artis. Zij zijn blij met zo'n bijzondere vogel. En als Artis het dier niet op kan vangen plaatsen ze het terug waar het vandaan komt. Zij kunnen daar de papieren voor regelen.'
Saskia en Pim wonen boven de uitvalsbasis van de dierenambulance. 24 uur per dag zijn ze bereikbaar. Ze hebben vier katten, een hondje en twee papegaaien. 'Ik kan niet zonder dieren.'
Ze houdt er van om vermiste dieren terug te bezorgen bij hun eigenaar, vooral wanneer het dier lange tijd weg was. ' Een dier dat bij ons nog zielig in een hokje lag komt dan plotsklaps tot leven. Al wanneer ze de stem van hun baasje horen staan ze op en beginnen te mauwen of te kwispelen. Daar kan ik van huilen, zo leuk vind ik dat.' Saskia is blij te merken dat steeds meer baasjes hun dier een chip geven, want dat helpt om dieren snel weer thuis te kunnen brengen. Zonder chip is het lastiger. Dierenambulance Purmerend zet foto's en omschrijvingen van gevonden dieren op de website en op Facebook. 'We horen steeds vaker dat mensen gevonden dieren op Amivedi zetten. Dat is een landelijke organisatie, een grote databank. Het is goed dat deze bestaat, maar het zoekt wat lastig. Wij zeggen altijd: begin eerst lokaal met informeren. Als dat niets uithaalt zet het dier dan op Amivedi.'